رابطه میزان استرس والدگری با شیوه های فرزند پروری در والدین کودکان ناشنوا و عادی

زمینه و هدف:یکی از مسؤولیت های آموزشی و تربیتی جامعه، شناخت میزان استرس والدین کودکان ناشنوا و تأثیر آن بر فرزند پروری شان است تا بدین وسیله بتوان در جهت راهنمایی و مشاوره ایشان در تربیت فرزندانشان، تمهیدات و آموزه های مورد نیاز را مهیا نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین استرس والدگری با شیوه های فرزندپروری والدین کودکان ناشنوا و عادی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی  و به روش همبستگی انجام شده است. جامعة آماری، شامل کلیه والدین دانش آموزان دوره ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان ساری در سال تحصیلی 92-1391به تعداد 3639 نفر بود. بر اساس وضعیت ناشنوا یا شنوا (عادی) بودن، جامعه آماری به دو طبقه تقسیم شده و هر دانش آموزی که به این شیوه در نمونه انتخاب می شد، یکی از والدینش به عنوان نمونه انتخابی در تحقیق دخالت داده می شد. جهت تعیین نمونه افراد ناشنوا از روش در دسترس استفاده گردید. تعداد 50 نفر از والدین دانش آموزان ناشنوا که برای شرکت در این پژوهش اعلام همکاری نمودند انتخاب شدند و برای انتخاب افراد عادی (گروه شنوا) از آن دسته از والدینی که از نظر سن، وضعیت اقتصادی و اجتماعی با گروه افراد ناشنوا همسان سازی شده بودند بر اساس جدول مورگان به تعداد 200نفر  انتخاب  شدند. ابزار  گردآوری داده ها شامل پرسشنامه شیوه های فرزندپروری(paq) بامریند(1973) و شاخص تنیدگی(psi)آبدین(1967) بوده است. جهت تحلیل داده ها از  آمار توصیفی و استنباطی و نیز نرم افزار spss نسخه 19 استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادکه بین میزان استرس والدگری با سبک فرزندپروری اقتداری والدین کودکان ناشنوا و عادی رابطه معنادار منفی وجود دارد  (01/0=α